قدما براي اشاره به مولف كتاب‌هاي قديمي كه مولفشان معلوم نيست معمولا نام خود كتاب را به‌علاوه‌ي يك كلمه‌ي صاحب مي‌آوردند: مثلا مي‌گفتند "صاحب‌معالم" يعني كسي كه معالم را نوشته است. گاه كه كتاب از خود مولف معروف‌تر بود نيز همين‌كار را مي‌كردند، مثلا مي‌گفتند "صاحب‌جواهر"، "صاحب الميزان". حالا صاحب سيبستان، آقاي مهدي جامي تعدادي از وبلاگهاي فارسي‌زبان از جمله بنده را به عباراتي نواخته‌اند كه بد نيست ببينيد. از ايشان بابت لطف و توجهشان ممنونم. صاحب چ‌ا‌پ‌ا‌ر.