پنجشنبه، آبان ۱۹، ۱۳۸۴

ماک هم دارد به خانه بخت می رود و احیانا من می مانم و یک وبلاگ بی کامنت. با او درباره این که مجالس مردانه در مراسم عروسی و عقد معمولا بی رونق و مایه اتلاف وقت است گفتگو داشتیم. و ایده هایی در مورد خلق مناسک شادی آفرین که خوشایند همه باشد ردو بدل شد. امروز گزارش بزرگداشت سعدی افشار، بازيگر نمايش های سنتی ايرانی، در خانه هنرمندان را می خواندم، دیدم سیاه بازی ایده ای است که عمومی کردنش چندان دشوار نیست. حتی مثل این مداح و روضه خوان هایی که برای مجالس ختم هستند ، می توان خدمات سیاه بازی را به خدمات مجالس وارد کرد.کار آفرینی هم هست. هر چه باشد از این ارکستر های یخی که در بیشتر مجالس میآورند بهتر است.گزارش رااینجا ببینید.

2 Comments:

Anonymous ناشناس said...

من از همين جا برای آقای ماک و همسرشان
آرزوی يک زندگی آرام و خوب و هر چه که ميخوا"هند" ميکنم .
مراسم شادی آفرين !!! جالب است !

آبان ۱۹, ۱۳۸۴ ۶:۳۴ بعدازظهر  
Blogger Adel Andalibi said...

یاد دو بیت از دوست شاعرم علی محمد مودب افتادم:
زندگی چون رمه ای در دل کوهی زيباست
تو چه باشی چه نباشی رمه را می رانند

یادگاری بنویسید بر این دفتر ها
که از این مدرسه ها خاطره ها می مانند

آبان ۲۱, ۱۳۸۴ ۱۲:۰۹ بعدازظهر  

ارسال یک نظر

<< Home